Επιθεώρηση με υπογραφή Κ. Τσιάνου η νέα παραγωγή του Θ.Θ.
Κλασική επιθεώρηση, ένα θεατρικό είδος που έχει σημαδέψει την πορεία του, παρουσιάζει το Θεσσαλικό Θέατρο αυτό το καλοκαίρι. Ό,τι θυμάμαι χαίρομαι ο τίτλος της παράστασης, τα κείμενα και τη σκηνοθεσία της οποίας υπογράφει ο Κώστας Τσιάνος. H σκηνή του Θεσσαλικού Θεάτρου γεμίζει με όμορφες αναμνήσεις από το παρελθόν, χρώματα και εικόνες που αναβιώνουν την ιστορικότητα της πόλης της Λάρισας και τονίζουν την διαχρονική της λαμπρότητα σε έναν κόσμο ονείρου, αναμνήσεων και φαντασίας.
Η παράσταση, που θα πραγματοποιήσει την πρεμιέρα της την Τρίτη 6 Ιουλίου 2021, στις 21:00, θα παρουσιαστεί στο θέατρο της «Αυλής του Μύλου» από τις αρχές έως και τα τέλη Ιουλίου, με καθημερινές παραστάσεις Δευτέρα έως και Παρασκευή, ενώ το πρώτο δεκαήμερο του Αυγούστου θα ταξιδέψει σε σημαντικούς θεατρικούς χώρους του νομού, αλλά και της θεσσαλικής περιφέρειας.
Ο σκηνοθέτης σημειώνει χαρακτηριστικά:
Ό,τι θυμάμαι χαίρομαι! Και θυμάμαι έντονα τα νεανικά και εφηβικά μου χρόνια που τα πέρασα σε μια φτωχογειτονιά της Λάρισας στη δεκαετία του ’50 και χαίρομαι.
Μια εποχή που αν και ήταν βαθιά πληγωμένη απ’ τον πόλεμο, την κατοχή και τον εμφύλιο σπαραγμό, ο ταλαίπωρος Έλληνας προσπαθούσε να σταθεί στα πόδια του και για να ξεγελάσει τη μιζέρια του, την βόλευε όπως, όπως ψευτοδουλεύοντας και με μικροδιασκεδάσεις.
Χαρακτηρίστηκε σαν δεκαετία της αθωότητας , μόνο που δεν ήταν και τόσο αθώα. Η κυβερνητική αστάθεια, το παλάτι, η αστυνομοκρατία, ο τραμπουκισμός, οι πολιτικές συνομωσίες, οι μαζικές δίκες, οι εκτελέσεις, οι εξορίες, η απελπιστική ανεργία, η φτώχεια, η υποτίμηση της Δραχμής στο 100%, η εσωτερική μετανάστευση στα αστικά κέντρα, η φυγή στην ξενιτειά, το πιστοποιητικό των κοινωνικών φρονημάτων για εύρεση εργασίας, η λογοκρισία, η μαύρη αγορά πώλησης μωρών σε οικογένειες της Αμερικής, το εκστρατευτικό σώμα του Ελληνικού Στρατού που βρέθηκε στον πόλεμο της Κορέας, ήταν μερικά από τα δεινά που ταλαιπώρησαν τον Λαό μας.
Η ένταξή μας στο ΝΑΤΟ και η Αμερικάνικη βοήθεια με το σχέδιο «Μάρσαλ» δεν είχαν στόχο να βοηθήσουν μόνο οικονομικά την χώρα, αλλά και να επέμβουν στην αλλοπρόσαλλη διοίκησης της και τέλος, να την «Αμερικανοποιήσουν»,να επιβάλλουν το Μάμπο, την Σάμπα, την Ρούμπα, το Τσα-Τσα και άλλους εξωτικούς χορούς .Στέναζαν οι κρατικοί ραδιοφωνικοί σταθμοί με τραγούδια όπως : «Ο Κούμπα-Κούμπα-Κούμπα -Κουμπατσέρο», «Θα’ ρθω να σε κλέψω Μαριγούλα – Μαριγώ να πάμε στο Μεξικό», «Θα γίνω Βραζιλιάνα με το σομπρέρο σου» και άλλα τραγελαφικά και νόστιμα.
Το Ελληνικό λαϊκό τραγούδι με το μπουζούκι, για άλλη μία φορά το πέταξαν στο περιθώριο. Παρ’ όλα αυτά οι συνθέτες του ρεμπέτικου τραγουδιού μεγαλουργούσαν.
Με όλες αυτές τις μνήμες θέλησα να δημιουργήσω ένα γοητευτικό έργο, με νοσταλγία, γέλιο και συγκίνηση για τους συντοπίτες μου. Μια παράσταση λαϊκή, βασισμένη στους κώδικες της Ελληνικής Επιθεώρησης και των αναψυκτηρίων του 1950 με φόντο την Λάρισα της μετεμφυλιακής εποχής. Είναι μία παράσταση που κουβαλάει τις εμπειρίες μου 45 χρόνων που εργάζομαι για το δικό μας Θεσσαλικό Θέατρο. Το χρωστούσα στο κοινό μας και στη φυσιογνωμία του Θεάτρου μας, που τόσα χρόνια προσπαθούμε να γίνει ένα γνήσιο λαϊκό θέατρο. Οι θεατές μας θα θυμηθούν πολλά και άλλοι τόσοι θα μάθουν το τι έγινε τότε. Θα τραγουδήσουν και θα χορέψουν τα αξέχαστα τραγούδια της εποχής. Θα μνημονεύσουν το σχέδιο Μάρσαλ και τα ρούχα που έντυναν την ανέχεια τους, σταλμένα από την ΟΥΝΡΑ. Θα γελάσουν, θα προβληματιστούν και θα συγκινηθούν με τα καλά ,τα άσχημα και τα δραματικά επεισόδια που βίωσε ο κοσμάκης εκείνη τη εποχή».
Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
Σκηνοθεσία: ΚΩΣΤΑΣ ΤΣΙΑΝΟΣ
Σκηνικά – Κοστούμια: ΑΣΗ ΔΗΜΗΤΡΟΛΟΠΟΥΛΟΥ
Μουσική Επιμέλεια, Διδασκαλία: ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΤΣΙΩΝΑΣ
Φωτισμοί: ΜΑΚΗΣ ΠΑΠΑΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ
Βοηθός Σκηνοθέτη : ΕΙΡΗΝΗ ΖΓΟΥΡΗ
Προβολές: ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΕΤΡΟΥ
Κατασκευή Κοστουμιών : ΝΙΚΟΛΕΤΑ ΚΑΙΣΗ
Κατασκευή Σκηνικού : ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΡΑΚΗΣ, ΝΙΚΟΣ ΑΝΔΡΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ
Φωτογραφίες παράστασης: ΒΑΣΙΛΗΣ ΑΓΓΛΟΠΟΥΛΟΣ,
Τρέιλερ: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΒΑΛΛΑΣ Life of Film productions,
Αφίσα: Μουτζούρα
Παίζουν με αλφαβητική σειρά οι ηθοποιοί: Βασίλης Καρμίρης, Χρήστος Κορδελάς, Μαρσέλα Λένα, Δέσποινα Πολυκανδρίτου, Αθηνά Σακαλή, Ηρακλής Τζαφέτας, Παναγιώτης Τόλιας, Θάλεια Χαραρά.
Οι περούκες της παράστασης είναι προσφορά του κομμωτηρίου και του καταστήματος περουκών “ΣΑΝΤΡΑΚΗΣ”
Υπεύθυνος Παραγωγής : ΝΙΚΟΣ ΓΕΩΡΓΑΚΗΣ
Ένα μέρος των κοστουμιών της παράστασης είναι από το βεστιάριο του “ΘΕΣΣΑΛΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ”
Στην παράσταση παίζουν ζωντανά μουσική οι ηθοποιοί: ΗΡΑΚΛΗΣ ΤΖΑΦΕΤΑΣ Σαξόφωνο. ΘΑΛΕΙΑ ΧΑΡΑΡΑ Πιάνο. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΟΛΙΑΣ Φλάουτο. ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΑΡΜΙΡΗΣ Μαράκες και ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΤΣΙΩΝΑΣ Κιθάρα και Τραγούδι.
Στην ηχογράφηση της μουσικής έπαιξαν: ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΓΓΕΛΑΚΗΣ˙ Ακορντεόν και Τρομπόνι. ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ ΓΙΑΓΚΟΣ Πιάνο. ΣΠΥΡΟΣ ΚΑΒΑΛΛΙΕΡΑΤΟΣ Κιθάρα. ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ Κρουστά. ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΤΣΙΑΠΛΕΣ Μπουζούκι.
Με την υποστήριξη της ΝΤΕΛΟΠΟΥΛΟΣ TRANS.
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ
«Ό,ΤΙ ΘΥΜΑΜΑΙ ΧΑΙΡΟΜΑΙ»
Ότι θυμάμαι χαίρομαι! Και θυμάμαι έντονα τα νεανικά και εφηβικά μου χρόνια που τα πέρασα σε μια φτωχογειτονιά της Λάρισας στη δεκαετία του ’50 και χαίρομαι.
Μια εποχή που αν και ήταν βαθιά πληγωμένη απ’ τον πόλεμο, την κατοχή και τον εμφύλιο σπαραγμό, ο ταλαίπωρος Έλληνας προσπαθούσε να σταθεί στα πόδια του και για να ξεγελάσει τη μιζέρια του, την βόλευε όπως, όπως ψευτοδουλεύοντας καιμε μικροδιασκεδάσεις.
Σύχναζε πότε – πότε στα Κοσμικά Κέντρα Διασκεδάσεως (Αλκαζάρ, Όαση, Φρούριοκ.α). Στα ταβερνάκια, στα λαϊκά κέντρα με μπουζούκια, (Καρύδειον, Φαληράκι, Πευκάκια, Κατσαρός, κ.α.). Και ιδιαίτερα στα θερινά σινεμά, (Τιτάνια, Ρέξ, Όασις, Ορφέα, Φρούριο κ.α.) για να απολαύσει Ελληνικές κωμωδίες της Φίνος Φιλμ και τους υπέροχους, αγαπημένους του Έλληνες ηθοποιούς που μεσουρανούσαν εκείνη την εποχή.
Δεν έχαναν ευκαιρία να οργανώσουν «ρεφενέ», σπιτικά γλέντια και να ξεδώσουν στα τοπικά πανηγύρια και στο ξακουστό παζάρι της Λάρισας, στο Αλκαζάρ. Το ξενόφερτο ελαφρό τραγούδι και οι ανάλογοι χοροί γνώρισαν περίοδο θριάμβου. Το Ελληνικό λαϊκό τραγούδι και ο χορός εκτοπίστηκαν από τους εισαγόμενους ρυθμούς της Βραζιλίας, της Αργεντινής, της Χαβάης και άλλων εξωτικών παραδείσων.
Χαρακτηρίστηκε σαν δεκαετία της αθωότητας , μόνο που δεν ήταν και τόσο αθώα. Η κυβερνητική αστάθεια, το παλάτι, η αστυνομοκρατία,ο τραμπουκισμός, οι πολιτικές συνομωσίες, οι μαζικές δίκες, οι εκτελέσεις, οι εξορίες, η απελπιστική ανεργία, η φτώχεια, η υποτίμηση της Δραχμής στο 100%, η εσωτερική μετανάστευση στα αστικά κέντρα, η φυγή στην ξενιτειά, το πιστοποιητικό των κοινωνικών φρονημάτων για εύρεση εργασίας, η λογοκρισία, η μαύρη αγορά πώλησης μωρών σε οικογένειες της Αμερικής, το εκστρατευτικό σώμα του Ελληνικού Στρατού που βρέθηκε στον πόλεμο της Κορέας, ήταν μερικά από τα δεινά που ταλαιπώρησαν τον Λαό μας.
Η ένταξή μας στο ΝΑΤΟ και η Αμερικάνικη βοήθεια με το σχέδιο «Μάρσαλ» δεν είχαν στόχο να βοηθήσουν μόνο οικονομικά την χώρα, αλλά και να επέμβουν στην αλλοπρόσαλλη διοίκησης της και τέλος,να την «Αμερικανοποιήσουν»,να επιβάλλουν το Μάμπο, την Σάμπα, την Ρούμπα, το Τσά-Τσά και άλλους εξωτικούς χορούς .Στέναζαν οι κρατικοί ραδιοφωνικοί σταθμοί με τραγούδια όπως : «Ο Κούμπα-Κούμπα-Κούμπα -Κουμπατσέρο», «Θα’ ρθω να σε κλέψω Μαριγούλα – Μαριγώ να πάμε στο Μεξικό», «Θα γίνω Βραζιλιάνα με το σομπρέρο σου» και άλλα τραγελαφικά και νόστιμα.
Το Ελληνικό λαϊκό τραγούδι με το μπουζούκι, για άλλη μία φορά το πέταξαν στο περιθώριο. Παρ’ όλα αυτά οι συνθέτες του ρεμπέτικου τραγουδιού μεγαλουργούσαν.
Ο κοσμάκης όσο και να ψευτοζούσε, ονειρευότανε να ξεφύγει πότε με της φαντασίας το καράβι, για να πει «Βίρα τις άγκυρες» και να βρεθεί σε ανύπαρκτα μαγικά νησιά όπως το «Αλλά-κάλα-Κούμπα», που τρελαίνονται για ρούμπα και το «Τζούμπο-τζάμπο» που χορεύουνε Μάμπο.
Περιμένανε μπας και γίνει κανένα θαύμα, γι’ αυτό και τρέχανε στις γειτονιές, γιατί ακούστηκε πως φανερώθηκε η εικόνα της Παναγίας στην τζαμαρία κάποιου φούρνου, μπακάλικου ή κουρείου. Ή να συμπληρώνουν αμέτρητα δελτία ΠΡΟ-ΠΟ που τότε πρωτοεμφανίστηκε, μήπως και κερδίσουν τη ζωή τους.
Η αφραγκία τους έκανε να διαβάζουν τα νέα στις κρεμασμένες εφημερίδες των περιπτέρων της κεντρικής πλατείας που η μία της πλευρά είχε καταληφθεί από τα κασελάκια των λούστρων. Ή να δουν φωτογραφίες της Σταρ Ελλάς, με μαγιό των πρώτων μεταπολεμικών Καλλιστείων ομορφιάς. Τη Νταίζη Μαυράκη. Αξίζει να σημειωθεί, ότι τα καλλιστεία έγιναν τρείς μέρες μετά την εκτέλεση του Μπελογιάννη.
Οι γυναίκες πάλι στριμώχνονταν στις Δημόσιες Υπηρεσίες για να βγάλουν εκλογικό βιβλιάριο, αφού τους δόθηκε για πρώτη φορά το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι, στις Βουλευτικές εκλογές. Κάποιο βραδάκι μέσα στο μήνα θα πήγαιναν στο Κοσμικόν κέντρο Αλκαζάρ να ακούσουν τον Νίκο Γούναρη, ή τον Τώνη Μαρούδα που κάνανε έκτακτη εμφάνιση μαζί με την εκρηκτική ντιζέζ Λάουρα, ή την σεμνή νησιωτοπούλα Μαριάννα Χατζοπούλου κ.α.
Τα πιο φτωχαδάκια πήγαιναν να την βρούνε «Καρύδειο» ν’ ακούσουν πότε τον Μάρκο Βαμβακάρη και πότε τον Βλάχο, τον Τσιτσάνη απ΄τα Τρίκαλα, την περίφημη Μαρίκα Νίνου κ.α.
Το θερινό σινεμαδάκι κάτω από τ’ αστέρια ήταν απαραίτητο για να ξεσκάσουν με την καινούργια κωμωδία του Κώστα Χατζηχρήστου, ή της Γεωργίας Βασιλειάδου με τον Αυλωνίτη, τον Σταυρίδη και τους άλλους έξοχους λαϊκούς μας κωμικούς, καταναλώνοντας σακούλες πασατέμπου ή στην καλύτερη περίπτωση γρανίτα ή παγωτό χωνάκι.
Με όλες αυτές τις μνήμες θέλησα να δημιουργήσω ένα γοητευτικό έργο, με νοσταλγία, γέλιο και συγκίνηση για τους συντοπίτες μου. Μια παράσταση λαϊκή, βασισμένη στους κώδικες της Ελληνικής Επιθεώρησης και των αναψυκτηρίων του 1950 με φόντο την Λάρισα της μετεμφυλιακής εποχής. Είναι μία παράσταση που κουβαλάει τις εμπειρίες μου 45 χρόνων που εργάζομαι για το δικό μας...« Θεσσαλικό Θέατρο ». Το χρωστούσα στο κοινό μας και στη φυσιογνωμία του Θεάτρου μας, που τόσα χρόνια προσπαθούμε να γίνει ένα γνήσιο «λαϊκό» θέατρο. Οι θεατές μας θα θυμηθούν πολλά και άλλοι τόσοι θα μάθουν το τι έγινε τότε. Θα τραγουδήσουν και θα χορέψουν τα αξέχαστα τραγούδια της εποχής. Θα μνημονεύσουν το σχέδιο Μάρσαλ και τα ρούχα που ντύναν την ανέχεια τους, σταλμένα από την ΟΥΝΡΑ. Θα γελάσουν, θα προβληματιστούν και θα συγκινηθούν με τα καλά ,τα άσχημα και τα δραματικά επεισόδια που βίωσε ο κοσμάκης εκείνη τη εποχή.
Ευχαριστώ το “Θεσσαλικό θέατρο”, όλους τους αγαπημένους φίλους που εργάζονται για αυτό και φυσικά όλους τους συνεργάτες μου που βοήθησαν για να ζωντανέψει αυτή η παράσταση.
Κώστας Τσιάνος
Συγγραφέας και Σκηνοθέτης
Της παράστασης.
